La douce France is ‘as we speak’ het podium van de 98ste editie van hét wielerevenement van de wereld: de Tour de France! Tien dagen geleden leek mijn huiskamer een mediacentrum van de bovenste plank. De damesfinale van Wimbledon en de halve finale van de Champions Trophy tussen de Nederlandse dames en die van Zuid-Korea moesten in een hoekje langzaam plaats maken voor het geweld op tv en radio wat de Tour met zich meebrengt. Vreugdedansjes werden gemaakt!
Drie weken lang genieten via radio en televisie van renners die afzien, sprinten, lossen, afstappen, maar vooral zichzelf overstijgen door de 3430,5 kilometer te overbruggen. De editie van 2011 telt aan de start 198 renners verdeelt over 22 ploegen en leidt hun van Île de Noirmoutier naar de Avenue des Champs-Élysées in Parijs.
Op de eerste rustdag na negen etappes zit de schrik er goed in en zijn er voornamelijk wonden te likken. De schade opmakend blijken er al achttien renners onder verschillende omstandigheden onverrichter zaken huiswaarts gekeerd. De tour 2011 gaat de boeken in als de meest bloederige ooit en we zijn nog niet eens op de helft. Met als dieptepunt de auto van de Franse tv die uitwijkt voor een boom en daarbij Juan Antonia Flecha aan rijdt. Die op zijn beurt Johnny Hoogerland het prikkeldraad inslingert.
Uitwijken is geen optie en de diepe wonden van Johnny gaan de hele wereld over. Waar de hele wielerwereld, de media en de liefhebbers verbijsterd reageren, blijft Johnny kalm. Geëmotioneerd neemt hij zijn heroverde bolletjestrui en de prijs voor de strijdlustigste renner in ontvangst en staat zelfs de pers te woord.
Diep respect is wat overheerst! Respect voor de man die met diepe vleeswonden de negende etappe uitrijdt en niet van opgeven weet. Maar vooral omdat hij geen woede voelt, maar zich richt op dat wat naast zijn familie het meest belangrijk voor hem is: het leven op een fiets!
Dankzij renners als Johnny komt er bij velen weer een stukje realiteitszin. In ieder geval besef ik ineens weer wat belangrijk is in het leven. Éen van die dingen is niet vergeten te genieten! Opnieuw maak ik vreugdedansjes en hoop te genieten van de mooie ritten die nog komen gaan in de Tour de France 2011.
Vive la vie, Vive le vélo!
Amber Roner 